De weg van Stilte

De Weg van Stilte van Anthony De Mello bevat prachtige verhalen over monniken, rabbi’s en soldaten, sprookjes en legenden, anekdotes en zen-uitspraken. Het boek is net als Bewustzijn, het vorige boek van Anthony De Mello, ook weer een combinatie van christelijke mystiek en oosterse filosofie, gelardeerd met verhalen uit verschillende tradities, zowel uit het oosten als het westen.

Volgens Anthony De Mello is de zin van gebed, liefde, spiritualiteit en godsdienst ‘je te bevrijden van iedere illusie’. Het is geweldig, meent jij, ‘als godsdienst dat kan bewerkstelligen. Een godsdienst die dat niet doet, is een plaag, een last die je moet zien te vermijden. Als alle illusies eenmaal zijn losgelaten, kan je hart helemaal open gaan staan en wordt het vervuld van liefde. Op dat moment ontstaat geluk. Op dat moment treedt er een verandering op. En alleen op dat moment zul je weten wie God is…’

Behalve prachtige verhalen, bevat het boek ook eenvoudige adviezen en gewaarzijnsoefeningen. Hierdoor wordt De weg van de Stilte behalve een heerlijk leesboek ook een praktische oefengids.
‘Amazing … meer woorden wil ik er eigenlijk niet aan vuil maken…’
‘De auteur weet met humoristische verhalen je wakker te schudden en je met beide benen op de grond te zetten.’
Lezersreacties op bol.com

Uit het boek:

Vrede

Er waren eens twee monniken die al veertig jaar bij elkaar woonden en nog nooit ruzie hadden gehad. Nog niet één keer. Op een dag zei de ene monnik tegen de andere: ‘Vind je het ook niet eens tijd worden dat we ruzie hebben, al is het maar één keer?’

‘Goed,’ antwoordde de andere monnik. ‘Laten we meteen maar beginnen. Waar zullen we eens ruzie over maken?’

‘Over dit stuk brood misschien?’ opperde de eerste monnik.

‘Oké, laten we ruzie maken over dit brood. Hoe gaan we dat aanpakken?’ vroeg de andere weer.

‘Dit brood is van mij, en van mij alleen,’ zei de eerste monnik.

‘O ja? Hou het dan maar,’ zei de tweede monnik.

Een ruzie of onenigheid hoeft niet altijd een einde te maken aan vrede. Het is het ‘ik’ dat vrede tenietdoet. De houding van: ‘Dit is van mij, en ik wil het met niemand delen’. Als je je gedraagt op een manier waaruit een dergelijke gehechtheid en zelfzucht blijkt, gaat je hart steeds meer verharden. Het grootste obstakel voor vrede is een hart dat niet wil delen, gevoelloos is en zelfzuchtig.

Neem bijvoorbeeld een land waar één groep mensen uitgestrekte stukken land en grote sommen geld bezit en dan zegt: ‘Wij gaan onze rijkdom niet delen met wie dan ook.’

Stel je voor dat bij de Verenigde Naties ieder land dit standpunt zou innemen: ‘We hebben alleen maar te maken met ons eigen welzijn, en van de rest trekken we ons niets aan.’ Hoe zou er in een dergelijke situatie vrede kunnen zijn? Als mensen geen gevoel in hun hart hebben, krijg je ook naties zonder gevoel. Maar laten we het eerst eens over jou en mij hebben, voordat we gaan praten over naties.

Kijk eens naar je eigen hart. ‘Ik heb zoveel onenigheid en ruzie in mijn leven,’ hoor ik je zeggen.

‘Maar er is geen wrok, bitterheid, of haat,’ antwoord ik.

‘Mijn leven zit vol pijn en lijden!’ zeg je weer.

‘Maar je hebt een gerust geweten,’ antwoord ik.

‘Er gebeurt zo ontzettend veel in mijn leven,’ zeg je.

‘Maar je zenuwen zijn niet gespannen, er is geen

stress,’ geef ik ten antwoord.

Kun je dit beamen? Als dat zo is, bouw je mee aan de

vrede in onze wereld. Het werkelijke doel van gebed is overal vrede verspreiden. Hoe moeten we dat doen? En willen we dat wel? Vandaag nog?

Doe je ogen dicht. Hier komt een heel eenvoudige spirituele oefening die hoogstens een of twee minuten duurt. Nogmaals, doe je ogen dicht en maak contact met je lichaam. Voel je kleren rond je schouders, voel je kleren tegen je rug aan zitten. Let op je handen. Voel waar je handen liggen, of voel ze op elkaar rusten. Voel je billen op de stoel zitten. Voel je voeten in je schoenen of op de grond. Opnieuw: voel je schouders, je rug, je handen, billen en voeten. En nog een keer, heel langzaam: voel je schouders, je rug, je handen, je billen en je voeten. Doe nu langzaam je ogen open. De oefening is voorbij.

Wat gebeurde er toen je deze oefening deed? Voelde je je ontspannen, of juist gespannen? De meeste mensen worden er ontspannen van, maar er zijn er ook die zich juist gespannen gaan voelen. Als jij tot die laatste categorie behoort, stel ik voor dat je in contact komt met die spanning.

Waar voel je in je lichaam spanning zitten? Blijf je, zo goed als je kunt, bewust van die spanning. Beetje bij beetje zul je je gaan ontspannen.

Als je deze oefening vijf of tien minuten lang doet, zul je je loom gaan voelen of zelfs in slaap vallen, zo relaxed ben je dan.

Geeft deze ontspanningsoefening je de vrede waar ik het over heb? Dit is eigenlijk geen ontspanningsoefening, maar een concentratieoefening. Mooi, maar kun je er nu echt vrede door ervaren? Ja, zo’n doodsimpele oefening kan je vrede brengen, hoe moeilijk dat ook te geloven is. Want wat er gebeurt als je deze oefening doet, is het volgende. Je keert helemaal terug in jezelf. En op zo’n moment sta je open voor heel bijzondere ervaringen en inzichten.

Op een dag kreeg God genoeg van de mensen. Ze vielen hem voortdurend lastig met hun gevraag om van alles en nog wat. ‘Ik ga een tijdje weg,’ zei hij dus. ‘Me ergens verstoppen.’ Hij verzamelde al zijn adviseurs om zich heen en vroeg hun: ‘Waar zal ik me verstoppen? Wat is de beste plaats om me te verbergen?’

‘Verstop U op de hoogste bergtop ter aarde,’ zeiden sommigen.

‘Nee’, zeiden anderen, ‘Verberg U op de bodem van de zee. Daar zullen ze U nooit vinden.’

En weer anderen opperden: ‘Verberg U op de andere kant van de maan. Dat is de beste plek. Hoe kunnen ze U daar ooit vinden?’

Toen richtte God zich tot zijn allerslimste engel en vroeg aan hem: ‘Waar raad jij me aan me te verstoppen?’

De slimme engel glimlachte en sprak: ‘Verberg U in de harten van de mensen. Dat is de enige plek waar ze nooit naar toe gaan!’

Een prachtig verhaal uit India! En het slaat heel erg op onze eigen tijd. Want dat is wat die eenvoudige concentratieoefening die ik je liet doen, als resultaat heeft: die brengt je naar je hart. Die brengt je terug naar huis. Dit is wat het betekent om naar je hart toe gaan.