Het absolute perspectief

Om geen misverstanden te laten bestaan begint hij met een begrippenlijst, waarin uiteraard ook de titel terug te vinden is. Het absolute perspectief staat voor de levensvisie die alles ziet als een onbeschrijflijke eenheid, beschouwd vanuit die onbeschrijflijke eenheid. Wanneer je al eens iets gelezen hebt over non-dualiteit dan is deze definitie vanzelfsprekend. Heb je dat (nog) niet, dan wordt de definitie gedurende het lezen vanzelfsprekend. Vanuit absoluut perspectief gezien is iedereen volmaakt in zijn unieke vorm en is iedereen in essentie hetzelfde. Afgescheidenheid bestaat niet, alles is met elkaar verbonden. Daar tegenover staat het individueel perspectief: de visie die wij als mens hebben, bezien vanuit onze menselijke belevingen. Gordijn geeft ongekunstelde voorbeelden van zo’n fijne eenvoud waardoor het kwartje meteen gaat vallen.

‘Vanuit individueel perspectief bestaat de ervaring van een ondergaande zon. Vanuit absoluut perspectief gaat de zon nooit onder’.

We zijn allemaal met bepaalde overtuigingen opgevoed. We kopiëren onze ouders en worden beïnvloed door familie, vrienden, tv, social media en onze cultuur, of we willen of niet. Een baby heeft nog niet het gevoel van afgescheidenheid, maar zodra er opvoeding in het spel komt worden goed en fout geboren. De hele maatschappij waarin wij leven benadrukt het afgescheiden individuperspectief. Hoewel de ervaring wel degelijk bestaat is de rest een illusie. Ons ego is het mentale systeem van overtuigingen, denken en strategieën. Volgens Gordijn is de identificatie met ons ego de hardnekkigste onterechte overtuiging die er bestaat. Deze overtuigingen kwamen (en komen) van buitenaf en dus zijn wij geneigd ons geluk óók buiten onszelf te zoeken. Tot zover voor de lezer wellicht niet veel nieuws, maar het geschenk van Gordijn zit hem in de eenvoud van de oplossing: verandering van levensperspectief.

Stap uit je comfortzone en volg je innerlijk kompas, dat betekent: volg je hart, je gevoel en je intuïtie. Nee, dat is niet nieuw, maar door de manier van presenteren laat Gordijn het je voelen waardoor het niet slechts een hypothese blijft. Om egoloosheid of pure vrijheid te ervaren pleit hij voor het gebruik van psychedelica. Voor hem was dit de snelste methode om een eenheidservaring te krijgen en de essentie van alles in te zien. Hij is hierin zeer realistisch en zegt dat bijvoorbeeld: meditatie, yoga, adem-en lichaamswerk ook eenzelfde ervaring kunnen bewerkstelligen.

Het absolute perspectief is een boek over wezenlijke thema’s zoals angst, leven, dood en overgave. Zwart-witte kosmische afbeeldingen scheiden de delen één tot en met vier van elkaar. Het is een toegankelijke handleiding in onvoorwaardelijke liefde dat de kerngedachte van non-dualiteit tastbaar maakt. Gordijn schrijft op een voor ieder begrijpelijk niveau, realistisch en nergens zweverig. Mag dit een lesboek op middelbare scholen worden?

Marjan van Druenen, Hebban.nl