Notities

bij zijn trilogie over spirituele verlichting

Jed McKenna

ISBN: 978-90-77228-62-3
NUR: 728
Prijs: € 24,99
Uitvoering: paperback
Formaat: 125 x 200 mm
Omvang: 232 pagina’s
Oorspronkelijke titel: Jed Mckenna’s notebook
Vertaling: Maggy Wishaupt
 

Jed McKenna’s trilogie over spirituele verlichting, die bestaat uit Spirituele verlichting? Vergeet het maar!, Spiritueel Incorrecte Verlichting en Spirituele Oorlogvoering, heeft vanwege de controversiële inhoud heel wat stof doen opwaaien. Nog steeds weet niemand wie er achter het pseudoniem van Jed McKenna schuilgaat. Maar wie het ook is, McKenna werpt een heel ander en provocerend licht op het fenomeen verlichting dan we gewoon zijn. En eigenlijk doen alle grote leraren dat.

Jed McKenna: Verlichting is absoluut. Er zijn geen gradaties of variaties in. Verlichting biedt geen ruimte voor interpretatie. Maar het belangrijkste is dat je verlichting zelf kunt verifiëren en dat je er volledig met je hersens bij kunt. Iedereen die het wil begrijpen kan het begrijpen. Je hebt geen leraren of bemiddelaars nodig. Het is er gewoon, open en bloot, voor iedereen die de moeite neemt om te kijken. Verlicht worden mag dan een zware dobber lijken, de theorie ervan is kinderspel.

Notities is een aanvulling op deze trilogie. Ingedeeld per boek bevat het materiaal dat niet in de eerdere boeken is opgenomen. Waaronder: drie interviews met McKenna, een uitgebreide briefwisseling met een lezer, een verhandeling over boeddhisme, maar ook dialogen met de hoofdpersonen uit de drie boeken.

Heeft u de trilogie, of een van de delen gelezen, dan mag u dit boek niet missen!

‘Buiten kijf staat dat hij weet waar hij het over heeft. Kortom, een heerlijk onorthodox boek over spiritualiteit dat veel stof tot nadenken biedt.’
drs. O. Bachnoe, recensie op bol.com

‘Zelf heb ik de boeken [van Jed McKenna] alweer enkele jaren terug gelezen en ik was erg enthousiast. Eindelijk iemand die, net als Tony Parsons trouwens, korte metten maakt met de hele spirituele santenkraam en loze beloftes die daar vaak bij horen. Als je wilt investeren in, en werken aan een groot spiritueel ego, blijf het dan vooral zoeken op de spirituele markt. Maar als je echt geïnteresseerd bent in de aard van verlichting, de waarheid en zelfrealisatie kan ik je [zijn] boeken echt aanraden.’
danseninhetgras.blogspot.nl

Uit het boek:

Het meeste wat Kamiel de laatste jaren heeft gelezen was van of over Ramana Maharshi, Nisargadatta Maharaj, Ramesh Balsekar, Jean Klein en meer uit die hoek.

Filosofisch lijkt hij te neigen naar dat typische mengsel van non-dualisme en neo-advaita vedanta waartoe steeds meer mensen zich tegenwoordig aangetrokken voelen. Die aantrekkingskracht lijkt gebaseerd te zijn op een simpele kernwaarheid: niet-twee. Ook al is niet-twee niet helemaal waar, twee is inderdaad niet waar, wat dus, zou je denken, duidelijk het eindpunt van het dualistische denken markeert. Waar non-dualistische enthousiastelingen de mist ingaan is dat ze proberen een filosofisch systeem te bouwen op deze simpele waarheid. Waarheid is altijd simpel en kan nooit de basis leveren voor wat voor filosofie dan ook, maar Kamiel is vastbesloten te geloven dat de structuur van zijn krakkemikkige non-dualistische filosofie klopt. Ik heb hem al uitgelegd dat je geen filosofie van dit kunt bouwen op basis van niet-dit, maar hij is behoorlijk gehecht aan zijn wankele bouwwerkje en vooralsnog niet van plan zijn biezen te pakken.

Dat is helemaal geen probleem. Ontwaken is een tocht met onderbrekingen

Het vereist keihard werken voordat je het niveau van het non-dualisme hebt bereikt. Pauzeren om wat uit te rusten en te acclimatiseren voordat je weer verder gaat maakt deel uit van het proces. Non-dualiteit mag dan niet de eindbestemming zijn waarop de net aangekomen zoekers hopen, het is wel een imposante en uitdagende prestatie om er te komen, en het uitzicht is aan alle kanten zeker de moeite waard. Daar komt nog bij dat ik Kamiel graag mag en over het algemeen graag met hem praat. Hij stelt goede vragen die interessante antwoorden uitlokken. Normaal gesproken moet ik me beperken tot het voeren van monologen in plaats van dialogen, maar het is de leerling die de toon aangeeft, en Kamiel is daar heel goed in.

(…) ‘Als je zó ontevreden bent (…) dat een val vanaf de honderdste verdieping voor jou de beste keuze lijkt, zó ontevreden dat je je inderdaad uit het raam werpt, dan weet je hoe diep je onbehagen moet zijn om uit de begoocheling te ontwaken.’

Hij zegt niets en zit, het hoofd gebogen, in gedachten verzonken.

‘Ik denk dat onbehagen niet het juiste woord is.’

‘Misschien niet,’ geef ik toe. ‘Ik noem het zuiverheid van intentie, maar dat dekt ook niet echt de lading.’

‘En is iedere verlichte meester hier doorheen gegaan?’

‘Je zegt het op een toon alsof er ontelbare meesters in het spirituele landschap zijn te ontwaren, maar die zijn heel erg schaars, en nu weet je ook waarom.’

‘Jezus,’ mompelt hij, in een oprechte poging de omvang van wat hij net heeft gehoord tot zich door te laten dringen. ‘Jézus.’

Ik presenteer de moraal van het verhaal in drie hapklare brokken.

‘De prijs. Van de waarheid. Is alles.’ ‘Jezus,’ herhaalt hij.