Bob Rigter (1934- 2017) is vooral een veelzijdig mens. Na zijn eindexamen HBS in Leiden trad hij tussen 1953-1957 regelmatig op als (autodidact) jazz-saxofonist. Maar na die tijd bleef het op muzikaal gebied opvallend stil tot 1971. In de tussentijd werkte Bob onder andere als leraar Engels en wetenschappelijk hoofdmedewerker aan de RU Leiden. Maar begin jaren 1970 begon hij weer op te treden tijdens jamsessions. Hij keerde weer helemaal terug in de jazzwereld en richtte het Bob Rigter Quartet op. Sinds 1988 treden zij met grote regelmaat op in binnen- en buitenland.

Maar ook buiten de muziek deed Bob Rigter van zich spreken. Hij schreef drie romans en het bij Samsara verschenen non-fictie boek Zen Tijd. Hierin maakt hij regelmatig gebruik van zijn muzikale ervaringen, bijvoorbeeld tijdens het spelen van jazzimprovisaties, om de voor leken vaak moeilijk te begrijpen begrippen uit het boeddhisme en zen, helder uit te leggen.

Een recensent schrijft: ‘Een boekje voor “saxofonisten, jazz cats, tennissers, golfers, kunstenaars, voetballers, honderdmeterlopers, tobbers, fietsenmakers, slapelozen en andere koekenbakkers” (…) Na een aantal romans komt dit kleine wonderschone boek tevoorschijn. Bob heeft zen goed begrepen en potverdorie, wat een schitterende taal! Je leest een stukje en onmiddellijk kun je het toepassen. Dat is nog eens praktisch. Zijn schrijfsels – die betrekking hebben op alle categorieën mensen die hierboven genoemd worden – zijn geestig en pats, raak (…) Zo’n vijfentwintig bladzijdes zijn gewijd aan zen & muziek, niet alleen interessant voor musici overigens.’