Zelfkennis en Zelfrealisatie

In dit kleine boekje ontmoeten we een veel mildere Nisargadatta, waar hij zich in het begin van zijn onderwijs bevindt.  In veel van de hoofdstukken komt Maharaj als een toegewijde Bhakta over. Ook blijft hij bij zijn schrijven dicht bij de Indiase traditie. Regelmatig noemt hij het belang van overgave aan God.

“Wie het spirituele pad kiest begint met bezinning en verzoening. Hier vindt hij voor het eerst vreugde in het gebed en de eredienst”.

“Ik hunkerde ernaar de innig beminde te zien. Ik wist zeker dat ik zou sterven als ik dat niet zou bereiken”.

Andere typisch klassiek Indiase thema´s zoals bijvoorbeeld de chakra´s en kundalinî worden genoemd, al worden deze thema´s niet verder uitgewerkt. Wat dit boekje verder uniek maakt is dat Nisargadatta ons een inkijkje geeft in zijn eigen spirituele ontwikkeling, iets dat ik in andere boeken van hem niet ben tegengekomen:

“Het lang verwachte eerste moment was het moment waarop ik ervan overtuigd was dat ik helemaal geen individu was. Het idee van mijn individualiteit had me tot dan toe in vuur en vlam gezet. De gloeiende pijn was meer dan ik kon verdragen, maar nu is er geen spoortje van te vinden-ik ben geen individu meer”.

Nisargadatta beschrijft vervolgens dat er voor hem geen angst en somberheid is, maar alleen nog zaligheid, zuivere kennis, en zuiver bewustzijn, wat wij kennen als sat-chit-ananda.

Openhartig is Maharaj ook over het eerste onderricht dat hij gaf. Omdat leerlingen erop aandrongen om onderwijs van hem te krijgen, begon hij daarmee, terwijl hij achteraf besefte dat hij er nog niet helemaal klaar voor was. Wellicht is dat de reden dat hij in dit boekje dichtbij de klassieke Indiase filosofie bleef.

Het is een prima boekje om kennis te maken met een andere kant van Maharaj, ik raad het dan ook aan mensen aan die geïnteresseerd zijn in deze unieke leraar.

Frank Wissink, in Tijdschrift voor Yoga, februari 2024