‘Ik was net zeven, mijn zussen ontvlucht, over de rotsten geklommen en de hoek om gegaan. Boven me ruige, steile rotsen zinderend in de middaghitte en aan mijn voeten een poeltje in de rotsen, waar een volkomen, heilige stilte hing. Verder weg de blauwe uitgestrektheid van de Stille Oceaan. Er was geen enkel levend wezen, ik was helemaal alleen (…) Voor het eerst werd ik me bewust van gewaarzijn zelf. Ik had er geen naam voor, maar kon het bijna voelen, alsof het een bepaalde substantie had, zoals het water in de poel in de rotsen, of ademde, zoals de gierende wind.’

Thomas Byrom studeerde Sanskriet en Engelse literatuur aan de universiteiten van Harvard en Oxford en doceerde Oud Engels en moderne literatuur. Tevens vertaalde hij de Dhammapada.

Het hart van bewustzijn is zijn vertaling van de Ashtavakra Gita, ook wel de Ashtavakra Samhita genoemd. Dit is een klassieke Indiase tekst uit waarschijnlijk de 2e eeuw voor Christus en toegeschreven aan de wijze Ashtavakra. Op een heldere, poëtische manier verwoordt de tekst de essentie van de advaita vedanta, één van de belangrijkste stromingen binnen het hindoeïsme. Thomas Byrom maakte van het oorspronkelijke tweegesprek over zelfverwerkelijking als middel om los te komen van alle illusie die ons bindt aan het aardse, een poëtische monoloog die de diepte en betekenis van de tekst volledig in ere houdt.

De tekst bestaat uit korte aforismen van drie of vier regels, in twintig hoofdstukken verzameld, die na al die eeuwen nog niets aan helderheid en kracht hebben ingeboet. De Ashtavakra Gita doet zeker niet onder voor andere klassieke teksten zoals de Dao De Jing, de Bhagavad Gita, de Dhammapada, de Hart Sutra en de Upanishads.