Als een van de grondleggers van de zogenaamde anti-psychiatrie, veranderde Jan Foudraine (1929-2016) het denken óver de psychiatrie. Tot dan toe werden patiënten gereduceerd tot wandelende ziektebeelden. Ze werden volgestopt met pillen en met elektroshocks in het gareel gedwongen. Behandelingen moesten humaner worden, aldus Foudraine. Er diende aandacht te komen voor het individu. Hij verwoordde zijn ideeën in Wie is van Hout…, dat zou uitgroeien tot een boek van een generatie.

Foudraines ideeën vonden navolging en leidden ook tot fel debat. Ze lijken echter vandaag de dag nog steeds waardevol. In de GGZ is inmiddels (of opnieuw) een transformatie begonnen waarbij het leven van de personen weer centraler komt te staan dan het ziekteperspectief.

Eind jaren ’70 vertrok Foudraine naar India waar hij lange tijd verbleef bij Bhagwan Sri Rajneesh, die hem de naam Swami Deva Amrito gaf. In de jaren daarop schreef Foudraine diverse boeken over de leer van Bhagwan en over zijn ervaringen in India, zoals Oorspronkelijk gezicht: een gang naar huis (1979), Bhagwan…Notities van een discipel (1980) en Wie is van Licht (1985).

Door zijn ervaringen bij Bhagwan ging hij ook de psychiatrie anders benaderen, meer vanuit een mystiek-filosofische invalshoek. Zijn laatste, bij uitgeverij Samsara verschenen boek Metanoia, is daar het beste voorbeeld van.