Je hart als poort

Samenvallen met de levensstroom

Naar aanleiding van een tekstje dat ik op social media deelde over liefde en het stellen van grenzen, vertelde iemand me hoe grenzen stellen voor haar tegengesteld voelt aan onvoorwaardelijk liefhebben. Maar geen grenzen stellen voelt liefdeloos naar haarzelf. ‘Hoe zit dat nou?’, vroeg ze zich af. Een variatie hierop is dat angst soms beschouwd wordt als tegengesteld aan liefde, vanuit het idee dat beide niet tegelijkertijd aanwezig kunnen zijn. Een heerlijk thema om over te delen. Veel leesplezier gewenst.

Liefde

Niets is tegengesteld aan liefde, liefde omvat alles. En dus ook grenzen en ook angst. En ja, onvoorwaardelijke liefde omvat dus ook voorwaarden die je stelt aan mensen over wat voor jou (on)toelaatbaar gedrag is. De grenzen en voorwaarden gaan niet over liefde, ze gaan over het gedrag dat je begrenst.

Liefde vormt als zijnskwaliteit deel van onze bodem, van de grond van ons bestaan. Ons hart is de poort waardoorheen de liefde stroom en vormt een brug tussen tussen vorm en vormloos, tussen bron (onze bodem) en dat wat erin verschijnt. De liefde zelf heeft geen vorm, is niet tastbaar en kan toch ervaren worden; ze schijnt door alles heen en als alles. Je zou liefde ook je zelf kunnen noemen. 

De reis naar ons hart

Mensen hebben de unieke mogelijkheid om, wanneer ze daaraan toe zijn, de identificatie met het denken los te laten en de sprong/reis naar het hart te maken. Waar eenheid voelbaar is en we ervaren onlosmakelijk met elkaar verbonden te zijn. Wanneer mensen deze sprong maken, voelt dit als thuiskomen. En wat je dan al vrij snel merkt, is dat ook alle delen in onszelf die zich nog ontheemd voelen, thuis willen komen.

Wat een geschenk dat we als mensen deze reis van hoofd (doen) naar hart (zijn) kunnen maken en om daar te helen wat nog ogenschijnlijk gescheiden lijkt. Want al is de werkelijkheid altijd heel, zolang je voornaamste verblijf in het hoofd is en je het leven vanuit het duale denkfilter waarneemt, dan is tegenstrijdigheid wat je voelt en ervaart.

‘Mensen hebben de unieke mogelijkheid om, wanneer ze daaraan toe zijn, de identificatie met het denken los te laten en de sprong naar het hart te maken. Wanneer we deze sprong maken, voelt dit als thuiskomen.’

Het doorzien en samenvallen van de grond-dualiteit

Ergens in deze periode van smelten in het hart, lost ook het ervaren van de grond-dualiteit op. Namelijk die van vormloos en vorm, ofwel van bewustzijn en de tastbare wereld die daarin verschijnt. Want ook wanneer je de stille diepte van zijn realiseert, kan deze grond-dualiteit nog een poos intact blijven, als een heel subtiel gevoel van tegenstrijdigheid. Er is dan nog een identificatie met ofwel het vormloze ofwel met vorm; beide zijn nog niet samengevallen. Dit kan zich onder andere vertalen in verwarring over grenzen en liefde of in het idee dat liefde en angst niet tegelijkertijd aanwezig kunnen zijn.

De is-heid

Het is dus via het hart dat dualiteit uiteindelijk volledig ineen valt en dat de is-heid van het leven oplicht. Deze is-heid was er altijd al, maar nu ervaar je die ook. En gek genoeg realiseer je dan dat het altijd al je ervaring was, maar dat je het niet opmerkte.

Er is wat er is. Je kunt het nu opmerken. Kijk maar om je heen, wat zie je? … Dat wat je ziet ís. Wat hoor je? Dat wat je hoort is. Wat voel je? Dat wat je voelt is. Wat denk je? Dat wat je denkt is. Wat ervaar je? Dat wat je ervaart is. Dit is gewoon wat er is, naadloos één. Dit omvat dus ook gevoelens als verdriet, angst, boosheid enzovoort. Wanneer je daar tegenin gaat (vanuit het denken) ontstaat er een tegenbeweging. Je gaat dan tegen de stroom in. Bijvoorbeeld omdat je vindt dat je iets niet zou moeten voelen, denken of ervaren en dat het anders zou moeten zijn. Je gaat in verzet tegen wat er is. Met andere woorden: je maakt duaal wat in werkelijkheid één is.

Het ingaan tegen de is-heid van het leven is uniek aan de duale dimensie en kan ook alleen als zodanig ervaren worden vanuit deze dimensie. Zodra het namelijk doorzien wordt, ervaar je ook de tegenbeweging als is-heid. Tot dat zover is, helpt de tegenbeweging je magisch genoeg juist om dualiteit te doorzien en je bewustzijn te verruimen. Hieronder beschrijf ik hoe dat werkt.

Hartcoherentie en ja-gevoel

Door tegen de levensstroom in te gaan klopt de situatie niet meer, wat onder andere voelbaar is in je hart. Wanneer namelijk alles in jou klopt dan klopt ook je hart coherent en kloppen al je lichaamscellen daarbij coherent mee. Dit wordt hartcoherentie genoemd. Jouw hart is dan afgestemd en in harmonie met het geheel en met het kloppend hart van het hele universum. Met de is-heid. Het is een optimale situatie voor gezondheid. Het is wat ik het ‘ja-gevoel’ noem, het voelt als een ja in je lichaam, geest en ziel. Zelfs wanneer het pijnlijk is. Je bént de levensstroom, je bent ermee samengevallen. Je hart volgen als een kompas, het ja- (en nee-) gevoel, leidt je op deze manier naar heling en een-zijn.

‘Door tegen de levensstroom in te gaan klopt de situatie niet meer, wat onder andere voelbaar is in je hart. Wanneer namelijk alles in jou klopt dan klopt ook je hart coherent en kloppen al je lichaamscellen daarbij coherent mee.’

Wanneer een lied niet zuiver klinkt

Wanneer je niet in harmonie bent met het geheel dan is dit ook merkbaar in je hart, die dan niet meer coherent klopt. Als je jezelf zou vergelijken met een lied dan zou je horen dat je lied niet meer zuiver klinkt. En hoe meer je smelt in de liefde van je hart, hoe preciezer dit voelbaar is. Je voelt en hoort met steeds meer helderheid of er een dissonant is. Zodra je ook maar een millimeter afwijkt van de levensstroom, is dat voelbaar als lijden. Er ontstaat dan tegenstrijdigheid omdat je ingaat tegen wat er is. Ofwel: je maakt duaal wat in werkelijkheid naadloos één is. En dat kan alleen zolang er een ik-gevoel is, het gevoel dat er een afgescheiden doener is die dat kan doen. Het is dan ook in deze fase dat het ik-gevoel smelt en oplost.

Een nee-gevoel

Het kan zijn dat een nee-gevoel een gezonde grens uitdrukt die gewoon deel is van de is-heid. Het zijn de heldere en zuivere ja’s en nee’s van het dagelijkse leven. En het kan dus ook zo zijn dat een nee-gevoel uitdrukking is van een tegenstroom. Voelbaar in je lichaam als weerstand, spanning en stress. Wanneer dat het geval is kun je dat als uitnodiging beschouwen tot zelfonderzoek. Om dat wat nog tegenstrijdig lijkt te doorzien en helen. Niet mentaal, maar via de overgave in je hart.

Mocht je het fijn vinden om een meditatieve talk te beluisteren die hierover gaat (je hart als poort naar liefde), dan kun je dat hier beluisteren op YouTube, en hier op Spotify.

Linda Rood ontdekte het ja-gevoel en leerde erop koersen. Een persoonlijke crisis vormde een wake-up call die leidde tot een verregaande transformatie. Ze stopte met ploeteren en gaf zich over aan het leven, een zich eindeloos verdiepend proces waarin steeds meer ruimte ontstond voor innerlijke vrede, verstilling en vrijheid.

Naast het inspireren met haar boek, artikelen en Facebook-pagina begeleidt ze mensen bij het zich vrijmaken van belemmerende overtuigingen en gewoonten door het meditatief zelfonderzoek met de door haar ontwikkelde Vragen naar Vrijheid. Ze geeft niet alleen individuele sessies, maar organiseert ook regelmatig meditatieve bijeenkomsten, stiltedagen en trainingen. Bij uitgeverij Samsara verschenen van haar de boeken Het ja-gevoel en Van doen naar zijn.

Het Ja Gevoel Linda Rood nu in de boekhandel

Geïnteresseerd?

Bekijk ook deze boeken