Roy Whenary is een veelzijdig mens: schrijver, dichter, componist van elektronische muziek en fotograaf. De zee, de tijdloze schoonheid en de heuvels van Dartmoor trokken hem dertig jaar geleden naar het graafschap Devon in Zuidwest Engeland en hier woont hij nog altijd met veel plezier.

Roy Whenary’s belangstelling voor de oosterse, spirituele tradities werd aan het eind van de jaren zestig gewekt. Vanaf zijn zestiende, zeventiende las hij allerlei spirituele boeken en rond zijn twintigste kwam hij in aanraking met de geschriften van J. Krishnamurti, die hij als een ‘verademing’ beschouwde vanwege hun eenvoud en directheid. Hij bezocht bijeenkomsten met Krishnamurti in Brockwood Park in Engeland en in Saanen, Zwitserland.

Behalve Krishnamurti heeft ook Sri Nisargadatta Maharaj, en met name diens boek I Am That, een grote invloed op Roy gehad. Doordat hij retraites volgde bij Vimala Thakar, kwam hij in contact met het werk van Jean Klein, die hij voor het eerst in 1980 in Londen ontmoette.

Hij bleef de bijeenkomsten met Jean Klein jarenlang bezoeken en bood zich aan als chauffeur wanneer Jean Klein in Engeland was. Roy: ‘Hoewel we tijdens die ritten nooit over non-dualiteit spraken, had ik in zijn aanwezigheid geen enkele vraag. Alles was helder. Jean had geen verborgen agenda, hij probeerde niemand ergens van te overtuigen. Hij was niet zozeer een man met ideeën, maar veel meer een man van wijsheid.’

Terwijl veel van zijn leeftijdsgenoten in zijn jongere jaren bezig waren met muziek, relaties en carrière maken, hield Roy meer van een rustig leven, van wandelen in de natuur zonder zich al teveel bezig te houden met plannen voor de toekomst. Krishnamurti heeft hem in die tijd heel erg geholpen om dit pad te volgen. Door Jean Klein volgde een verdere verdieping van deze weg en werden diepere lagen in zijn denken en voelen aangesproken, waardoor hij uiteindelijk tot inzicht in de ware aard van de werkelijkheid kwam. ‘Deze kun je niet beschrijven,’ aldus Roy. ‘Hij kan ervaren worden, maar niet door “mij”. Er is een ontmoeting met de realiteit. In poëzie of kunst kun je ernaar verwijzen, maar niet door het vast te leggen of haar rationeel proberen te begrijpen. Als je door de werkelijkheid bent aangeraakt, zul je niet langer proberen haar te bevatten.’