De vraag is of we het aandurven om het geploeter los te laten. Maar stel dat je dat wilt, hoe doe je dat dan?
LINDA ROOD
Gastcolumn
De vraag is of we het aandurven om het geploeter los te laten. Maar stel dat je dat wilt, hoe doe je dat dan?
Gastcolumn
Wat een geploeter kan het leven toch lijken. Een leven dat lijkt te zijn samengeperst in een lichaam met een persoonlijkheid dat moet zien te overleven in een potentieel onveilige wereld. Geeft dat een Ja-gevoel? Dat kan ik me niet voorstellen. De vraag is of we het aandurven om het geploeter los te laten. Maar stel dat je dat wilt, hoe doe je dat dan?
Wat ik ontdekte was dat dit mogelijk bleek door het Ja-gevoel in mijzelf te volgen en om alles wat me hierin nog weerhield op werkelijkheidswaarde te onderzoeken. Want het mooie is dat het juist het geploeter en de verkramping zijn die je erop wijzen dat je nog gelooft in iets wat in strijd is met het leven – en wat ervoor zorgt dat de levensstroom niet vrijuit door je heen kan stromen. Er ligt zo veel potentieel in ons te wachten op het moment dat we stoppen met geloven dat iets voor ons niet mogelijk is of dat we het niet waard zouden zijn of niet zouden kunnen. Zo was ik er ooit van overtuigd dat ik niet ‘goed’ kon schrijven en nu lees je mijn woorden! Er was zoveel wat ik aan beperkende gedachten en overtuigingen geloofde en waardoor ik gevangen zat in een leven vol schijnzekerheden. Maar wat ben ik blij dat ik mijn hart ben gaan volgen! Een Ja-gevoel omvat zowel je hoofd, hart, als je intuïtie. Het is afgestemd op het kloppend hart van het universum en op zowel dit moment, het verleden als de toekomst. In tegenstelling tot conditioneringen, die afgestemd zijn op wat is geweest en een herhaling van zetten betekenen. Je hart, het ja-gevoel, kan en wil je naar innerlijke vrede en vrijheid leiden, als je tenminste naar zijn fluistering wilt luisteren.
Het helpt me om te beseffen
dat alles wat me spanning geeft
er is voor mijn bevrijding
Wanneer er spanning in je leven is dan kun je dit zien als een poort naar vrede. Die vrede is er altijd, slechts een gedachte verwijderd. De situatie en de spanning laten je zien welke overtuigingen je nog vastnagelen in een ongelukkig makende ratrace, het continue maar doorrennen naar het volgende moment. Nooit genoeg, altijd vooruit en altijd onveilig want verlies of pijn ligt op de loer. En eigenlijk is het enige dat je hoeft te doen, vanuit je hart te onderzoeken wat je gelooft over jezelf en de situatie. Zodat de overtuiging die eraan ten grondslag ligt en de pijn die daar naar alle waarschijnlijkheid mee verbonden is weer kan oplossen. Zoals alles in ons leven uiteindelijk oplost, behalve dat wat we zijn. Tegelijkertijd is dit oplossen niet iets wat je kunt doen vanuit de persoonlijkheid. Dus is de uitnodiging om af te dalen in je hart en de antwoorden op te merken die al in je aanwezig zijn. Dit is eenvoudig en tegelijkertijd lijkt het ingewikkeld als je het benadert vanuit de persoonlijkheid. Want de persoonlijkheid is juist opgebouwd uit overtuigingen en maakt alles complex. Om die reden ontwikkelde ik het meditatief onderzoek met de Vragen naar Vrijheid, beschreven in het boek Het Ja-gevoel. Want wat is meditatief onderzoek nou precies en hoe kun je dit toepassen?
Ontmantel wat je over het leven gelooft
zodat leven zelf overblijft.
Boeken